ازدواج با محارم در ایران باستان

موضوع ازدواج با محارم در ایران باستان یکی از موضوعات بحث برانگیز تاریخ ایران باستان و فقه زرتشتی می باشد این موضوع در چند دهه گذشته توسط جامعه زرتشتی و همچنین دوستاران ایران باستان مردود دانسته می شد و این جماعت در صدد توجیه این نسبت به طریق مختلف از جمله تعابیر مختلف که برای کلمه خویدودث می ساختند تعابیری چون صله رحم، ازدواج پسر عمو و دختر عمو و ... در چند دهه اخیر که مطالعات بسار ارزنده ای در این زمینه شد جای هرگونه شکی نسبت به این موضوع برطرف گردید هر چند که از قدیمی ترین ارمنه مورخان و سیاحان نسبت به این سنت اطلاعاتی در آثار خود گنجانده بودند از آثار مورخانی چون هرودو گزنفو ... به صراحت به این اشاره شده است. پس از این آثار، نویسندگان دوران اسلامی بودند که در آثار خود به وفور بدان اشاره کرده بودند. اشاره آثار اسلامی از این نظر قابل بررسی است که این سنت حتی در دوران اسلامی نیز به عمر خود ادامه می داد، و پیروان دین زرتشتی آزادانه بدان اقدام می نمودند و ظاهراً با روی کار آمدن امرای ترک که در اجرای امور دینی خود را کاسه داغ تر ازآش به حساب می آوردند حساسیت بر این موضوع بیشتر و بیشتر شد تا اینکه به کل رو به فراموشی نهاد.